两手一心

ลูกเป็นผู้หญิงคนแรกที่รับจ้างถีบสามล้อใน จ.สิงห์บุรี เป็นที่เลื่องลือไปทั่วของชาวบ้านร้านตลาด ลือไปจนถึงนายตำรวจ และนายอำเภอ ลูกทำงานเกือบ 2 ปี เพราะรายได้ดี วันละ 200-300 บาท จนกระทั่งถูกรถชนขาข้างซ้ายเสีย ทำให้ลูกต้องเลิกถีบสามล้อไปโดยปริยาย

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

再次年轻

ลูกเป็นพนักงานการบินไทย สามีของลูกเป็นกัปตัน ลูกเข้าวัดมา 23 ปีแล้วค่ะ โดยการแนะนำของพี่กัลยาณมิตรในการบินไทย ลูกและสามีได้ร่วมบุญกับคุณครูไม่ใหญ่ทุกบุญมาตลอดไม่เคยขาด ปลื้มในทุกๆบุญ ลิ้นหัวใจที่เคยรั่วก็ปิดสนิท หมอโรคหัวใจประหลาดใจมาก ขณะนี้ลูกรู้สึกว่าสดชื่นทำงานได้หลายๆ อย่างโดยไม่ค่อยเหนื่อย สมองแจ่มใสมากเหมือนกลับไปเป็นสาวๆอีกรอบหนึ่งค่ะ

当功德没就破产

ครอบครัวของผมอยู่ในระดับเศรษฐีต้นๆ ของเถาหยวน ผมมีเงินสดผ่านเข้ามาเป็นสิบๆล้าน แต่ไม่เคยเหลือ ยิ่งได้มากก็ยิ่งมีทางออกไปมาก ผมมีรถสปอตรุ่นใหม่ๆ ราคา 5-6 ล้านขับ นาฬิกาข้อมือราคาถูกสุดเรือนละหนึ่งแสน กิจการน้ำเมาของผมรุ่งเรืองอยู่ 5-6 ปีก็ซบเซาลง กิจการมูลค่าพันกว่าล้าน พังทลายหายไปจนหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือ

如果我富裕

วันหนึ่งเมื่อเลิกงานแล้ว ลูกก็จะเดินทางกลับหอพัก ได้ข้ามถนนไปจนถึงเกาะกลางถนน ตอนนั้นลูกไม่ได้มองซ้ายเลย ว่ามีรถหรือไม่ ลูกได้ก้าวขาออกไปแล้วหนึ่งข้าง แต่เหมือนมีคนผลักขึ้นมาที่เกาะกลางถนน และ.....ในเสี้ยววินาทีนั้นค่ะ มีรถเก๋งวิ่งผ่านหน้าลูกไปอย่างรวดเร็ว โอ้อัศจรรย์ใจมากค่ะ เหมือนมีคนมาช่วยชีวิตไว้

我不伤心了

รุ่งเช้าลูกก็ได้เจออานุภาพของหลวงปู่สด คือ ลูกได้เช่าบ้าน 2 ชั้นในราคาเดือนละ 5 พันบาท เพื่อเปิดร้านขายของ วันนั้นเป็นวันที่เจ้าของบ้านจะมาเก็บค่าเช่า แต่ลูกรู้ดีว่าขณะนี้ในตู้เซฟมีเงินอยู่เพียงพันกว่าบาทเท่านั้น แต่ในใจนั้นก็นึกถึงหลวงปู่ และท่องสัมมาอะระหัง นึกในใจว่า “หลวงปู่ช่วยด้วย” แล้วจู่ๆเจ้าของบ้านก็

动手

ฝ่ายแม่สามียังไม่สะใจบอกให้สามีมาตบตีลูกซ้ำอีก บอกว่า “เอามันเลย ตบให้ตายเลย” เอากันอย่างนี้เลยเหรอ ได้คราวนี้ลูกได้สติจึงคว้ารองเท้าส้นสูงของลูก ตีกลับไปที่หน้าสามี อย่างไม่ยั้งจนดั้งหัก แล้วก็หันไปจะเล่นงานแม่สามี ลูกชี้หน้าแล้วบอกว่า “คราวนี้...ตัวแกแล้วล่ะ”

梦中的男生

เมื่อขับรถออกมา ได้เพียง 5 นาที รถที่ขับมาก็เสียหลักปีนฟุตบาท และพลิกคว่ำ หลังคารถครูดไปกับท้องถนน กระจกหน้ารถและรอบรถแตก กระโปรงรถบี้เข้ามาถึงตัวรถที่เรานั่งอยู่ ลูกกับพี่สาวคนโตก็ยังติดอยู่ในรถมองเห็นแต่เท้าคนเพราะรถเราหงายท้องอยู่กลางถนน ผู้คนที่มามุงดู ก็ถามกันใหญ่ว่า มีพระอะไรอยู่ในรถ เราก็บอกว่า ก็รูปหล่อหลวงปู่สด วัดปากน้ำภาษีเจริญ

厚皮或骨硬

คนร้ายบอกให้ลูกส่งเงินมาดีๆ ลูกก็ยังไม่ยอม คนร้ายจึงใช้ปืนลูกซองจ่อยิงเอวด้านซ้ายของลูก กระสุนกระจายออกมาเกือบ 20 นัด ลูกล้มลงและเอามือซ้ายปิดตรงช่วงเอวที่ถูกยิง แต่กลับไม่รู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด ในตอนนั้นลูกได้ยินองค์พระบอกให้ลุกขึ้น ลูกตอบกลับไปว่า “หนูไม่ลุกเพราะหนูกลัวเลือด”

租屋的鬼

ผมเรียนจบวิศวกรรมศาสตร์จาก ม.เกษตร และจบ MBA จากจุฬาฯ เริ่มเข้าวัดอย่างต่อเนื่องตั้งแต่ พ.ศ.2535 (อายุ 17 ปี ชั้น ม.5) ผมเชื่อคำพูดที่ว่า สิ่งที่มองไม่เห็นอย่าเพิ่งคิดว่าไม่มีจริง เพราะคุณแม่ของผม มีประสบการณ์เหตุการณ์เร้นลับชวนเสียวสันหลังอยู่บ่อยครั้ง